هر چه عاشقان قدیمی
از روزگار پیشین
تا حال
از درس و مدرسه
از قیل و قال
بیزار بوده اند
اما
اعجاز ما همین است:
ما عشق را به مدرسه بردیم
درامتداد راهرویی کوتاه
در یک کتابخانه ی کوچک
بر پله های سنگی دانشگاه
و میله های سرد و فلزی
گل داد و سبز شد
آن روز، روز چندم اردی بهشت
یا چند شنبه بود
نمی دانم
آن روز هر چه بود
از روز های آخر پاییز
یا آخر زمستان
فرقی نمی کند
زیرا
ما هر دو در بهار
-در یک یک بهار-
چشم به دنیا گشوده ایم
ما هر دو
در یک بهار چشم به هم دوختیم
آن گاه ناگهان
متولد شدیم و نام تازه ای
بر خود گذاشتیم
فرقی نمی کند
آن فصل
-فصلی که می توان متولد شد-
حتما بهار باشد
و نام تازه ی ما، حتما
دیوانه وار باید باشد
فرقی نمی کند
امروز هم
ما هر چه بودیم، همانیم
ما باز می توانیم هر روز متولد شویم
ما
همزاد عاشقان جهانیم...
میهمانی